παλαιόγναθος

-η, -ο

ζωολ.

1. όρος που αναφέρεται στην οργάνωση τού οστέινου ουρανίσκου τών πτηνών, όταν η ύνις, τα υπερώια και τα πτερυγοειδή οστά είναι συγκολλημένα μεταξύ τους

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα παλαιόγναθα

πτηνά που έχουν τέτοιο ουρανίσκο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. palaeognathous (< παλαιο-* + γνάθος)].